PREMATÜRE BEBEK ANNESİ OLMAK

Doğum yaptıktan sonra sevdiklerin ziyaretine geldiğinde, bebeğin yanında seninle birlikte odada olamıyorsa,  doğum yapan diğer anneler bebeklerini koklarken, sen sadece belirli saatlerde, belirli sürede camdan bebeğini seyrediyorsan, hastane çıkışında bebeğin seninle eve gelemiyorsa, lohusalığını yaşayamadan eve geldiğinin ertesi gününden itibaren günde iki kez hastaneye gidiyorsan, bebeğini emzirmek yerine sütünü sağıp poşetlere koyarak hastaneye süt taşıyorsan, akşam eve geldiğinde o gün bebeğin küvezdeyken çektiğin resimleri, filmleri izliyorsan, her akşam "ne olur bebeğime kötü bir şey olmasın" diye dua ediyorsan  sende ACELECİ BEBEK SAHİBİSİN demek ki!!!!

Sonra başlıyor doktor doktor gezip muayene süreçleri ;
işitme testi, göz muayenesi, nörolog, fizyoterapist derken, her muayene öncesi kalbin korku ile atıyor, iyi bir şeyler duyduğunda derin bir oh çekiyorsun.Ama muayeneler bitmiyor.Kilo aldı mı ne kadar aldı diye düşünüyorken birde bakıyorsun ki eve tartı almışsın...

Tabi birde olmayan kıyafetler, bebek bezleri...

Çevredekiler kaç aylık diye soruyor, söylediğinde aaa çok küçük diyorlar, erken doğdu diye anlatmaya çalışıyorsun ama  belirli bir süre sonra buda seni yoruyor ve vazgeçiyorsun...

Doktorun sana iki yaşına geldiğinde yaşıtlarını yakalar diyor.. ve sen bir an önce iki yaşına gelsin diye bekliyorsun...

Ama güçlü bebekler bunlar, diğer bebeklerden farklılar, yaşama nasıl tutunacaklarını biliyorlar.

Bende bu nedenle kabul etmedim Kuzey'in prematüreliğini, bebeğim hayata sıkı sıkıya tutunmuşken ona farklı bir bebek muamelesi yapmak istemedim. Doğduğu andan itibaren gezdirdim. 40 günlükken Balıkesir'e tatile gittik. Kaç aylık diyenlere, düzeltilmiş yaşı hiç söylemedim, yapıp yapamadıklarını normal ayına göre takip ettim. Bebeğim sadece aceleci bir bebekti, farklı bir bebek değildi.